รายละเอียดทัวร์ #10739

ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เป็นสนามบินที่ตั้งอยู่ที่ถนนเทพรัตนและทางพิเศษบูรพาวิถี ในเขตตำบลหนองปรือและตำบลราชาเทวะ อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ห่างจากใจกลางกรุงเทพมหานครประมาณ 25 กิโลเมตร เปิดให้บริการเชิงพาณิชย์เต็มรูปแบบอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2549

ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ตถือกำเนิดขึ้นเมื่อต้นทศวรรษที่ 1930 (พ.ศ. 2473-2482) โดยรัฐบาลภายใต้อาณัติของฝรั่งเศสได้สร้างสนามบินขนาดเล็กขึ้นในหมู่บ้านเตินเซินเญิ้ต จึงเป็นที่รู้จักในชื่อว่า สนามบินเตินเซินเญิ้ต และเมื่อกลางปี พ.ศ. 2499 ทางสหรัฐอเมริกาได้สร้างทางวิ่งความยาว 2,160 เมตรและอาคารสนามบิน ซึ่งได้กลายเป็นท่าอากาศยานนานาชาติสำหรับเวียดนามใต้ ในช่วงสงครามเวียดนาม ฐานทัพอากาศเตินเซินเญิ้ตได้เป็นฐานทัพสำคัญทั้งของสหรัฐอเมริกาและกองทัพอากาศเวียดนามใต้ และก่อนปี พ.ศ. 2518 ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ตยังเป็นท่าอากาศยานที่มีผู้มาใช้บริการมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

มุยเน่ (Mũi Né) เป็นเมืองทางชายฝั่งทะเลใน จังหวัดบิ่ญถ่วน (Binh Thuan) ทางภาคกลางตอนใต้จากเวียดนาม ส่วนมากแล้วผู้คนจะเครื่องบินไปลงที่ เมืองโฮจีมินห์

ลำธารนางฟ้า Fairy Stream ลำธารน้ำสายเล็กๆที่ไหลลัดเลาะผ่านโตรกหน้าผาไปยังทะเล ดินในบริเวณลำธารที่น้ำไหลผ่านไปมีลักษณะเนื้อละเอียดเป็นดินสีแดงอมส้ม ตัดกับเมฆขาว

จะอยู่ใกล้ ชายทะเล ทำให้เกิดเม็ดทรายละเอียดราวกับแป้ง มองเห็นเป็นสีแดง เราจะได้เห็นความงดงามของเนินทรายที่เปลี่ยนรูปร่างไปตามแรงลม ไปแต่ละครั้ง เราก็จะเห็นภาพแตกต่างจากเดิม

ทะเลทรายที่ได้รับสมญานามว่าเป็น "ซาฮาร่าแห่งเวียดนาม" เป็นทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดของเวียดนาม เม็ดทรายขาวละเอียดราวกับว่าได้ไปซาฮาร่าจริงๆ ทะเลทรายมุยเน่ มีทะเลทราย 2 สี คือมีทั้งสีแดงและสีขาว

เป็นเมืองหลวงของจังหวัดเลิมด่ง และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคที่สูงตอนกลางของประเทศเวียดนาม มีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 1,500 เมตร (4,900 ฟุต) มีอากาศเย็น โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 18 ถึง 25 องศาเซลเซียส อุณหภูมิสูงสุดที่เคยเกิดขึ้นในด่าหลัต คือ 27 องศาเซลเซียส และต่ำสุดคือ 6.5 องศาเซลเซียส ด่าหลัตเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมในเวียดนาม

จัตุรัสลัมเวียน (Lam Vien Square) คือศูนย์กลางของเมืองดาลัดที่บรรดาวัยรุ่นนัดรวมตัวนั่งชิวๆ พร้อมทำกิจกรรมเช่น สเก็ตบอร์ด (คล้ายกับสยามสแควร์ของไทยเรา) โดยจุดเด่นบริเวณจัตุรัสนี้คือ คาเฟ่โดม 2 โดมที่สร้างเลียนแบบดอกไม้ โดมเหลืองนั่นคือโดมดอกทานตะวัน และโดมดอกอาร์ติโชค (Atiso) เป็นดอกไม้เมืองหนาวที่ปลูกกันเยอะในเมือง

สวนแห่งแสงดาลัด แหล่งท่องเที่ยวใหม่ที่ไม่ควรพลาด พบกับการจัดแสดงแสงสีที่ทันสมัยที่สุดแห่งหนึ่ง ให้คุณได้เก็บภาพสวยๆมากมาย

ให้ท่านได้เดินชมของพื้นเมืองมากมาย อาทิ เครื่องนุ่งห่มกันหนาว ของทานเล่นท้องถิ่น เดินช้อปปิ้งกับอากาศหนาวเย็นฟินๆ

สวนดอกไม้ดอกไฮเดรนเยีย แห่งเมืองดาลัด ที่จะบานสะพรั่งให้นักท่องเที่ยวสามารถมาชมและถ่ายรูปสวยๆ ได้ตลอดทั้งปี เนื่องจากสภาพอากาศในดาลัดค่อนข้างเย็น แต่ถ้าอยากมาแบบบานสุดๆ ดอกเยอะ แนะนำช่วงปลายปีจะพีคที่สุด

เป็นน้ำตกในเมืองดาลัด สายลมพัดพาละอองน้ำตกกระทบบนผิวท่าน รู้สึกสดชื่นเปรียบเสมือนได้ชาร์จพลังธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายโดยแท้ อีกทั้งยังมีคาเฟ่จำหน่ายเครื่องดื่ม นั่งจิบไปพร้อมกับชมธรรมชาติ

นั่งได้คันละ 2 ท่าน สามารถบังคับความเร็วได้ด้วยตัวเอง ท่านจะได้พบ กับแนวต้นสนน้อยใหญ่สลับกัน ท่ามกลางบรรยากาศของเมืองดาลัดที่มีความเย็นตลอดปี สัมผัสกับอากาศบริสุทธ

วัดพุทธนิกายเซนแห่งดาลัด หนึ่งในสถานที่ยอดนิยมที่เมืองดาลัด ประเทศเวียดนาม ที่จะต้องไปเยือน ที่วัดแห่งนี้เป็นวัดพุทธนิกายเซนที่ตั้งอยู่บนยอดเขา เต็มไปด้วยป่าสน เป็นวัดสไตล์ญี่ปุ่นอยู่ท่ามกลางธรรมชาติสวยงาม และอากาศเย็นสบายตลอดปี จึงเป็นอีกหนึ่งแลนด์มาร์คของเมืองดาลัดที่จะต้องไปเช็คอินเป็นวัดที่เต็มไปด้วยธรรมชาติที่สวยงาม

หรือชื่อเดิม ไซ่ง่อน เป็นเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศเวียดนาม ตั้งอยู่บริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง นครโฮจิมินห์เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของเวียดนาม ไซ่ง่อนในอดีตเคยเป็นเมืองในการปกครองของเขมรมาก่อน ต่อมาเมื่อเวียดนามเข้ามายึดครอง ดินแดนนี้จึงได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นภาษาเวียดนาม กาลเวลาหลายร้อยปีต่อมาอีก เมื่อแยกประเทศเวียดนามออกเป็นสองส่วน ไซ่ง่อนเป็นเมืองหลวง ของเวียดนามใต้ เมื่อเวียดนามเหนือยึดได้จึงเปลี่ยนชื่อเป็น นครโฮจิมินห์ ตามชื่อผู้นำเวียดมินห์ คือ โฮจิมินห์

อาคารสไตล์โคโลเนียลตั้งอยู่บนพื้นที่สูงที่สุดของนครโฮจิมินห์ ตรงข้ามคือโบสถ์นอร์ ทเธอดาม ซึ่งสำนักงานไปรษณีย์กลางไซ่ง่อนมีความงดงามตระการตาในเเบบสถาปัตยกรรมโคโลเนียล สมัยศตวรรษที่ 19 ออกเเบบโดยสถาปนิกชาว ฝรั่งเศสเชื่อสายเวียดนาม การตกแต่งภายนอกของอาคารมีความสวยงามและคล้ายคลึงกันโบสถ์นอร์ทเธอดาม จนกลายเป็นจุดหมายปลายทางของ นักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศที่มาเที่ยวนครโฮจิมินห์

ชื่อในภาษาเวียดนามเรียกว่า จู่ติกโอจิมินห์ เป็นสุสานขนาดใหญ่ของอดีตผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของชาวเวียดนาม ตั้งอยู่ที่กึ่งกลางจัตุรัสบาสติงห์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่โฮจิมินห์อ่านคำประกาศอิสรภาพของเขาเมื่อวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 1945 ได้รับแรงบันดาลใจในการออกแบบจากสุสานของเลนินในกรุงมอสโคว์ แต่รวมสถาปัตยกรรมของเวียดนามเข้าไปด้วย ดูสวยงามไม่เหมือนสุสานเลย บริเวณรอบๆ ถูกแบ่งเป็นทางเดินซึ่งประดับไปด้วยดอกไม้และต้นไม้กว่า 250 ชนิดจากทั่วทั้งเวียดนาม ภายในสุสานโฮจิมินห์มีทหารกองเกียรติยศในชุดเครื่องแบบเต็มยศสีขาวยืนถือดาบปลายปืนยืนรักษาการณ์อยู่ตลอดเวลา

หรือ วัดเจ้าแม่ทับทิม เทพเจ้าของจีนซึ่งประชาชนเชื่อกันว่า เป็นผู้ปกปักรักษาชาวประมง วัดแห่งนี้เป็นวัดเก่าแก่และมีขนาดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในเอเชียตะวันออก

อาคารนี้สมัยก่อนเป็นที่พักของทางรัฐบาลและทหาร สมัยช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ประมาณปี 1950 ครับ ปัจจุบันก็กลายมาเป็น The Cafe Apartment นี่แหละ มีทั้งหมด 9 ชั้นด้วยกัน

เป็นตลาดขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ใจกลางนครโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนาม อาคารตลาดแห่งนี้เป็นหนึ่งในอาคารยุคแรกสุดที่ยังหลงเหลืออยู่จากสมัยไซ่ง่อนและเป็นสัญลักษณ์สำคัญของนครโฮจิมินห์ โดยเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวที่มองหาสินค้าหัตถกรรม เครื่องประดับ ของที่ระลึก รวมทั้งอาหารในท้องถิ่น

ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ตถือกำเนิดขึ้นเมื่อต้นทศวรรษที่ 1930 (พ.ศ. 2473-2482) โดยรัฐบาลภายใต้อาณัติของฝรั่งเศสได้สร้างสนามบินขนาดเล็กขึ้นในหมู่บ้านเตินเซินเญิ้ต จึงเป็นที่รู้จักในชื่อว่า สนามบินเตินเซินเญิ้ต และเมื่อกลางปี พ.ศ. 2499 ทางสหรัฐอเมริกาได้สร้างทางวิ่งความยาว 2,160 เมตรและอาคารสนามบิน ซึ่งได้กลายเป็นท่าอากาศยานนานาชาติสำหรับเวียดนามใต้ ในช่วงสงครามเวียดนาม ฐานทัพอากาศเตินเซินเญิ้ตได้เป็นฐานทัพสำคัญทั้งของสหรัฐอเมริกาและกองทัพอากาศเวียดนามใต้ และก่อนปี พ.ศ. 2518 ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ตยังเป็นท่าอากาศยานที่มีผู้มาใช้บริการมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เป็นสนามบินที่ตั้งอยู่ที่ถนนเทพรัตนและทางพิเศษบูรพาวิถี ในเขตตำบลหนองปรือและตำบลราชาเทวะ อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ห่างจากใจกลางกรุงเทพมหานครประมาณ 25 กิโลเมตร เปิดให้บริการเชิงพาณิชย์เต็มรูปแบบอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2549